It's all coming back

It's all coming back

It's all coming back to me now

There were moments of cold and there were flashes of light

There were things I'd never do again but they always seem right

There nights of endless pleasuressssssssssssssss



Baby baby baby





Mga nakalipas na araw palaging kong iniisip ang cycles. Arising, maintaining, declining then repeat.

Paulit-ulit. Dati iniisip ko na parang wave yung pattern ng mood natin minsan masaya minsan malungkot. Baba taas. Tapos kapag enlightened ka na steady lang siya konting galaw lang.

Pero diba parang boring naman yun.

Kaya ngayon iniisip ko na kapag enlightened ka hindi ka naman boring. Mas exciting ka pa nga dahil kasama sa enlightenment factors ang rapture (ubod ng saya, ngiti lagpas tenga) at energy (enthusiastic energy, parang yung feeling ng unang outing niyo sa beach nung bata ka, o feeling ng mamimili ng tamiya sa toy kingdom bukas napasaya na di ka makatulog).

Iniisip ko kapag enlightened ka mas kaya mong makisakay sa agos ng buhay. Sa cycles ng mga pangyayari. Natural at katotohanan na may magagalit sayo at may matutuwa sayo. Magkakatalo lang ay kung paano mo tatanggapin ang ginawa sayo.

Sa isang kwento pumunta si Buddha sa isang village na galit na galit sa mga turo niya. At dun pinagmumura nila si Buddha. Kung ano-ano kabalastugan ang pinaggagawa nila kay Buddha.

Pero imba tong si Buddha iniisip niya habang binabastos siya ahhh napabait ng mga taong ito magmamalasakit silang tunay sa akin kaya handa sila gumawa ng mga katarantaduhan para lang ituro ako sa tuwid na landas.

Kaya imbes na magalit nagpasalamat pa siya.



Ang pangit man sabihin pero isa sa mga dahilan kaya ako nag-aaral ng Buddhism ay dahil sa isang masaklap na lablayp.

At nung nakaraan lang ay nagkita-kita kami ng mga kaibigan ko at napagusapan ang lablayp. At para makatulong ginagawa kong alay ang mga nakakahiya at nakakalungkot kong karanasan.

Pero nakahang-over dahil may nabanggit ang kaibigan ko na ayaw niyang ibenta si !#@!$@!$ dahil gusto daw ni $#!#!# magfocus sa pagtulong sa pamilya niya.

B#!@S$#@$!!!!

Excusesss dinamay mo pa pamilya mo. O wag so serioussseeeee.



O yun dahil mentalist (?) ako at mahilig akong maganalyze ng sobra-sobra alam ko na kaagad dun palang sa salita "ibenta". Binenta mo na yun pa lang! Kaya nasabi kong wag na lang.

Wag na lang talaga. Dahil ang daming kashittyhan niyang babae na niyan.



Cycles galit na cycle. Ilabas ng konti tapos pigilan. I-express lang hanggang sa lumabas ang desired effect. Tapos ihinto.

Parang sa giyera kapag sumuko na ang kalaban wag mo ng durugin ang mga structures at patayin ang mga tao. Huminto ka na at makipagusap ng maayos bilang isang civilized na tao.


Ok tapos bumalik ang mga rosy memories. Bumalik ang mga stalking strategies. Bumalik ang wrathful memories. Bumalik ang violent tendencies.

Balik pa may nalimutan pa tayo.


Ah ayun ang nalimutan natin nalimutan natin ang enlightenment quest natin.

"Bring me the Rhinoceros"

By these words I became enlightened.


Sa tuktok ng bundong. Sa loob ng kweba nakaupo si Bodhidharma. Sa gitna ng yebe nasa labas ng kweba si Huineng (o kung sino man yung una niyang disciple). Ayaw magturo ni Bodhidharma

Tsaka na raw kapag may puti ng uwak. O itim na tagak. O kapag umulan ng pulang yebe.

Kaya yung pinutol ni Huineng ang kaliwang kamay niya at winagawyaw para makulay ng dugo niya ang yebe.

O yan Bodhidharma pulang yebe umuulan.


Nice. Thinking out of the box.

Kaya kapag nag-bobow ang ibang tao ay isang kamay lang ang nilalagay sa prayer position para sign ng paggalang at pagalala sa unang disciple ni Bodhidharma.


Pero di ko alam na may request pala na dalhin mo sa sakin ang rhinoceros.

Nung nalaman ko T#@!$$#@!4 tawa ako ng tawa tawa ng tawa. Di mo magegets ayos lang. Pero sabi ko sayo kapag nagets mo tatawa ka ng tatawa.


Cycles tapos ng ang galit ng cycle. Fun cycle na ulit. Yehey!

Disqus for Gerome Soriano